Daikatana
Wat I s dit?De titel van deze review zal niet enkel je eerste vraag zijn bij het zien van het doosje van dit spel, maar ook na het spel al enkele uren gespeeld te hebben.
Japanse tekens, het woord "Daikatana", en krijgers op het doosje, maar een first-persoon shooter met futuristische wapens
I n het spel.
"Ah ok, nogmaals een kloon van
Doom of
Quake target = _blank>Quake dus", maar nee, Daikatana komt zelfs niet
I n de buurt van deze toptitels.
Het spel begint
I n Middeleeuws Japan, maar al vlug vecht je tegen robots en vreemde wezens
I n Griekenland, met wapens die variëren van een zwaard tot een energiekannon.
Deze variatie
I n tijdsperiodes en wapens zorgt er eerder voor dat je kop noch staart kan maken van het verhaal.
De graphics zijn erbarmelijk voor de
N64, alles
I s vierkant, en vastzitten
I n muren of door de map vallen
I s geen uitzondering.
De muziek speelt constant hetzelfde monotoon deuntje. Wanneer je
I n een doolhof van gangen je weg probeert te vinden, kan dit deuntje redelijk wat ergernis veroorzaken.
Ik heb het spel volledig uitgespeeld, en weet eigenlijk nog steeds niet wat
I k gespeeld heb, of waarom
I k het gespeeld heb.